Alman naifliği.

Dün, yıl sonu yaklaşmasına rağmen takvim yapraklarının sıradanlığına meydan okuyan bir yoğunluk olmuştu. Toplantı için iş ortaklarımızdan gelen Alman ekibin ofise uğrayışı, atmosferi başka bir koordinata taşıdı diyebilirim. Ben ona Helga diyeceğim, Helga Hanım'la ikinci defa yüz yüze gelmek, bir tür karakter rezonansı oldu. İlk buluşmamızda sıcak kanlılığını sezmiştim, dün ise bu sıcaklık bir ''insani auraya'' dönüşerek daha derin bir bağ kurdu. Malum kazadan sonra telefonla arayıp üzüntüsünü dile getirmesi, onun empati repertuarının ne kadar geniş olduğunu göstermişti zaten. Ve dün, bana sunduğu hediye yalnızca bir nesne değil bir jestin somutlaşmış güzelliği gibiydi. Bana neden Almanya'da çalışmıyorsun? diye sorduğunda 3-5 saniye kilitlenmiş şekilde baka kaldım. Her hangi bir cümleye anında cevap verebilen ben, bunda cevap veremedim. Çok tatlı bir hanımefendi'dir. Sonra mı? Bir anda konu Santiona'ya geldi, hiç anlamadım. Santiano hakkında konuşurken kendimi onunda o grubu dinlediğini hatta konserlerine de gittiğini söylediği cümlelerinin içinde buldum. Santiano'yu her gün dinlediğimi ben de bir gün konserlerine gitmek için Almanya'ya geleceğimden bahsettim. Helga Hanımcığımdan Santiano'nun yeni albümü için hediye sözü almış oldum, bir kaç ay sonra tekrar geldiğinde albümü getirecek olması tüm hücrelerimi mutlu etti.

Toplantılar, iş hayatının vazgeçilmez ritüellerinden biri bunda hemfikiriz büyük ihtimalle. Ancak aslında toplantıların da kendine özgü bir dili var diyebilirim. Kullanılan kelimeleri, bakışları, hatta sessizlikleri bile çok güzel şekilde egale edip devamlayıcı hale getirme yeteneğim var.  Bu durumda toplantılar benim için tamamen ofis hayatının en renkli sahneleri oluyor. Toplantılarda YK olduğunda bir kaos olabilir evet, genellikle düşünce trafiği çarpışmaları yaşanır, fakat ben dün zihimle her şeyi bana bırakın vari davranış sergileyerek, o karmaşa bir anda eğlenceli bir hale evrildi. Ortaya çıkan sonuç sıradan bir iş değil de, adeta kolektif zekanın kristalize ürünü'ne dönüşmesi hali aldı ve beni çok mutlu etti. Sonuç olarak güzel bir iş çıkardık ve sürdürülebilirlik devam etti.  

Akşam, iş çıkışı arkadaşlarla bunu kutlamak, günün ritmini bir sosyal katharsis'e dönüştürdü. Kahkahalar, sohbetler, hepsi birer anlık hafıza fosili olarak zihnimde yer etti. 

Ve tabii ki Galatasaray’ın maçı. Benim için bir duygusal voltaj testiydi. Sahada yaşananlar, heyecanı kursağımda bırakan bir skor trajedisi'ne dönüştü. ŞL'de Monaco karşısında 1-0 lık mağlubiyet, bir anlık melankoli yarattı. Ancak genel hayatımda da dahil toparlanma ihtimalinin poetik umuduna her daim tutunurum. Next match'e bakacağım, ne diyeyim.

Bu arada votka içmeyi çok özlemişim ben.